Zo af en toe heb je van die momenten dat je denkt, daar moet ik wat mee.
Paar jaar geleden kreeg ik van een vriendin van me een eettafel, deze was wel aan een opknapbeurt toe.
Maar dat mocht de spreekwoordelijke pret niet drukken.
Door omstandigheden heeft deze tafel dus een jaar of wat in de schuur gebivakkeerd.
Een paar weken geleden poste een collega van mij op "de weggeefhoek" van Faceboek een kastje en ik was op slag verliefd.
Zag het ding al (opgeknapt en al) in de kamer hangen!!
Hij was zo lief om mij het kastje te gunnen. Daarvoor hartelijk dank Gert!
Afgelopen week dus de benodigde spullen gehaald en vanmorgen met frisse moed begonnen aan een klusje, dacht ik.......
Het schuren van het tafelblad viel reuze mee, dat ging als een speer!
Het kastje was een heel ander verhaal..........
Heel leuk hoor, die kleine raampjes in het kastje.......
Maar wat een werk om dit allemaal netjes te schuren en af te plakken.
Ben met het afplakken net zolang bezig geweest als met het schuren van de tafel en het kastje.
De eerste lagen grondverf zitten er inmiddels op.
En ik ben er nu al blij mee!!!
Wordt vervolgd......
Het was lang, heel lang stil hier.........
En waarom?? Geen idee, te druk met van alles en nog wat. Oftewel, me geen tijd gegund om iedereen een kijkje in mijn "keuken" te laten gunnen.
Wat is er in de afgelopen 5 jaar 😮 gebeurd?? Wil iedereen dat echt weten?? Ik houd het daarom maar kort. Teveel om er een korte story over te schrijven.
Zal het daarom maar positief houden, heb me de afgelopen jaren helemaal suf gehaakt, suf gekletst bij de meest leuke en gezellig wolwinkel van het westelijk halfrond, RitsIn Zwolle. Maar vooral, het algehele voedingspatroon aangepast in casa de Bouwman. Voornamelijk glutenvrij en inmiddels ook nog koolhydraatarm. Resultaat hiervan: -24 kg.!!! En daar ben ik me een potje trots op 😅. Ik houd me van harte aanbevolen voor tips, trucs en recepten. Want die overtollig ballast wil ik eigenlijk gewoon niet meer terug aan mijn lijf. Kan ook niet, heb vorige week de kleding die vele malen te groot was geworden de deur uitgedaan.
Haken is voor mij beide, een heerlijke hobby maar ook een verslaving.
Hobby omdat het heerlijk ontspannend is, verslaving omdat ik er eigenlijk niet meer zonder kan.
Hoe komt een mens erbij om (weer) te gaan haken vraag je je af?? Heel eenvoudig, door verveling in je zomervakantie. Dan zie je bij een Facebook-vriendinnetje dat ze is begonnen met haken. Je denkt dan, oh dat wil ik ook.
Eerst het halve internet afzoeken op zoek naar een leuk patroon voor een deken voor onder je veranda. Voor de frisse zomeravonden. Wol inslaan en gaan met die haaknaald. Nadat deze deken af was, sloeg weer de verveling toe. Begonnen met cupcakes haken, engeltjes, sneeuwmannetjes, hartjes en zoveel meer.
Op dit moment kan ik eigenlijk niet meer zonder mijn haaknaald en garen.
Het is zelfs zo erg dat ik het meeneem richting tandarts/dokters/ziekenhuisbezoek. Wat wel opvalt is dat er meer dames zijn zoals ik. De laatste keer in de wachtkamer in het ziekenhuis zaten er nog 2 dames te haken. Het schept een band!!
To blog or not to blog, thats the question.........
Ik heb het mezelf tijden afgevraagd of er iemand zit te wachten op mijn verhaaltjes.
In de periode van Hyves schreef ik regelmatig reallife story's over mijzelf, mijn omgeving en wat me bezighield toen.
Na een jaar hyvesloos te zijn toch maar besloten om een eigen blogspot te maken.
Hallo dus, ik ben Ingrid. 46 lentes jong, getrouwd, hardwerkende praktijkbegeleider van studenten die het beveiligingsvak in willen. Ben gek op koken, haken en tuinieren. Dat laatste ging niet echt makkelijk de afgelopen periode door alle vorst, sneeuw en kou. Maar........ er komen betere tijden aan, dus "moeders" kan weer aan de bak in haar minituintje.
Wanneer het weer dan ook nog goed gaat meewerken, heerlijk hakend genieten van dit minituintje.
